عید فطر؛
عید پایان یافتن رمضان نیست.
 عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می شود.

رمضان کوره ایی است که هستی انسان را می سوزاند و آدمی نو با جانی تازه از آن سر بر می آورد.

فطر شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست، بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است.

عید فطر؛
روزی است که فطرت آدمی به واسطه روزها و شبهای اخلاص، شکوفا شده و به معطر کردن فضای زندگی انسان می پردازد.

به راستی که فطرت، چه عطر دل انگیز و روح افزایی دارد و زندگی در پرتوی فطرت چه زیباست!

عید فطر، عید زیبایی های معنوی است اگر شکوفایی را سبب شود و.شکوفایی جز با رقص آگاهی در اذهان و اندیشه هامان میسر نمی شود.....

امام علی علیه السلام:

ای مردم!

به راستی این روز (عید فطر) روزی است که به نیکان ثواب داده می‌شود و بدان زیانکار می‌شوند.
این روز، شبیه‌ترین روز به روز قیامت شما است.
پس با خارج شدن از خانه‌هایتان به سوی محل نماز، خارج شدنتان از قبر و به سوی پروردگارتان رفتن را به یاد آورید و هنگام ایستادن در مصلی، ایستادن در پیشگاه پروردگار را به خاطر آورید و هنگام بازگشت به سوی خانه‌هایتان، بازگشت خود را به جایگاهتان در بهشت یا جهنم به یاد آورید.

پ. ن : وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۴۱، حدیث ۱، باب ۳۸